Utamaduni wa Demokrasia Uanzie Ngazi ya Familia
PICHA: Dennis Louis
|
Tumesikia madai kuwa
baadhi ya watawala wetu wa ki-Afrika ni madikteta. Watawala hawa wanashutumiwa
kupuuza haki ya raia kueleza mawazo yao wazi wazi bila hofu ya
‘kushughulikiwa.’
Inavyoonekana wananchi
wana matamanio ya kushiriki moja kwa moja katika shughuli za kudhibiti serikali
wanazokuwa wameziweka madarakani. Bahati mbaya watawala wanapopata madaraka
huziba masikio yao sambamba na kuhakikisha vivywa vya wananchi haviwezi kusema
kinyume na maoni waliyonayo watawala.
Kutokufikiwa kwa
matamanio haya ya wananchi katika kuamua aina ya utaratibu utakaotumika
kujitawala kunawafanya wajisikie kuminywa na hata kunyang’anywa haki muhimu ya raia
kujieleza.
Hata hivyo, ni dhahiri
kuwa watawala wa nchi hutokana na jamii inayowachagua kuwasaidia kufikia
malengo yao. Haiba, hulka na mienendo ya watawala haiwezi kuwa tofauti na hali
halisi ya wananchi wao. Wanayoyafanya –kwa
kujua au kutokujua– ni sura halisi ya
utamaduni wa wananchi.
Tutumie mfano. Wananchi wanaothamini elimu, hutafuta na kuchagua miongoni mwao
viongozi wanaothamini elimu. Kinyume chake, wananchi wasiothamini elimu huweza,
na kwa kweli hufurahia, kuchagua wajinga wenzao kuwa watawala wao.
Vivyo hivyo, wananchi
wanaopenda njia za mkato kujipatia kipato, huthamini na kuwachagua wagombea ‘wajanja
wajanga’ ambao baadae kuja kufahamika kama mafisadi. Haiwezekani viongozi kuwa
tofauti na wananchi.
Tukizitazama nchi
zinazosifika kwa demokrasia tunabaini kuwa demokrasia [katika nchi hizo] ni
utamaduni wa wananchi. Demokrasia ni maisha yanayoanzia kwenye utawala wa
familia. Kila mwanafamilia anajengewa mazingira ya kujisikia kuwa na uhuru wa
kuchagia maoni yake.
Mtoto hupewa nafasi ya
kufanya maamuzi kwa mwongozo wa mzazi. Mke naye anakuwa na fursa ya kushiriki
katika maamuzi anayoyafanya mumewe kwa sababu demokrasia katika jamii hizo ni
utamaduni unaoanzia kwenye familia na sio matamanio bandia ya kisiasa.
Ninapotafakari madai ya
raia katika nchi zetu kutaka watawala wetu wawe wanademokrasia, maswali kadhaa
yanajitokeza. Ninajiuliza, kwa mfano, tunaweza kweli kudai kuwa sisi ni jamii
inayoamini katika demokrasia kuanzia ngazi ya familia? Je, demokrasia ni
utamaduni wetu?
Sisi wanaume wa ki-Afrika,
mathalani hatutishwi na kukua kwa demokrasia kwenye ngazi ya familia zetu?
Tunawashirikisha kweli wake zetu katika maamuzi bila kuwawekea mipaka?
Tunaheshimu maoni ya watoto wetu kama tunavyotaka watawala wetu waheshimu maoni
yetu?
Kwamba tunahitaji
demokrasia kwenye vyama nyetu vya siasa na serikalini hili halina mjadala.
Lakini je, tunaweza kuwalaumu watawala/viongozi wanaoonesha hulka za kidikteta
kama sisi wenyewe ni madikteta wa familia zetu?
Je, sisi madikteta wa
familia zetu (tusiowapa wake/waume/watoto wetu uhuru wa maoni kwa kuogopa
kukosa mamlaka yetu kama wazazi/wanaume) tunaweza kuwa na uhalali kwa kudai
hatupendezwi na viongozi wa ki-Afrika wanaoonesha hulka na tabia za madikteta?
Tunayo mapendekezo mawili.
Kwanza, ili tuweze kujenga taifa linaloamini uhuru wa mawazo kweli
kweli, tuanze kujenga demokrasia ya kweli ndani ya familia zetu. Tuanze
kuzishirikisha familia zetu katika maamuzi bila hofu ya kupokonywa madaraka yetu. Tuanze
kuthamini na kuheshimu maoni/mahitaji ya watoto wetu na kuyasikiliza. Tujenge
taifa la kweli la watu wanaoamini demokrasia.
Tukishindwa pendekezo la
kwanza, basi, tuamue kuwa wakweli wa dhamira zetu kuwa sisi ni madikteta kwa
asili. Tuunge mkono udikteta wa ngazi ya taifa ambao kwa hakika utakuwa
unaakisi utamaduni wa udikteta tuliouzoea katika familia zetu.
Makala haya yalichapishwa awali kwenye gazeti la Mtanzania. Unaweza kufuatilia safu ya Uwanja wa Wazazi kwenye gazeti hilo kila Alhamisi kwa makala kama hizi.
Makala haya yalichapishwa awali kwenye gazeti la Mtanzania. Unaweza kufuatilia safu ya Uwanja wa Wazazi kwenye gazeti hilo kila Alhamisi kwa makala kama hizi.
Maoni
Chapisha Maoni